กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมีเรื่องเล่า
ฝูงเสือเฒ่าออกปล้นคนหนุ่มสาว
พวกมันต่างวางแผนแสนยืดยาว
ถึงคราวก็สำเร็จสมดังฤดี
หนุ่มสาวต่างร้องกู่-กูไม่เอา
สุดท้ายลุงคนเก่ากอดเก้าอี้
โอ้อำนาจของกู-ของกูนี้
หวงเกินเหลือที่จะแบ่งใคร
คำพระว่าหิริโอตตัปปะ
คนควรอายต่อสัจจะอันเคยให้
แต่ชาติเชื้ออสรพิษหาเข้าใจ
กลับแว้งกัดคนไปตามสันดาน
มีแววตาละอายไหมในกระจก
เมื่อคราวยกมือให้โจรมาปล้นบ้าน
ผลประโยชน์วาดฝันสวรรค์วิมาน
เสร็จแผนการโจรคงหันมาเชือดคอ
เสพอำนาจหอมหวานมานานเนิ่น
หอมเกินจะส่งให้ใครต่อ
เชอญท่านกอดอำนาจไว้ให้พอ
หนุ่มสาวก็นับรอความภินท์พัง
นรชาติวางวายมลายร่าง
ความดียังคงค้างเป็นความหลัง
อวชาตตายไปใครก็ชัง
เขี่ยดินกลบหน้ายังเสียดายดิน
๖ มิ.ย. ๖๒
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น